Психическото насилие няма синини. Няма счупени кости. Няма кръв. И точно затова често остава невидимо — за околните, а понякога дори и за самата теб. То започва тихо. Почти незабележимо. Със забележка тук, с подигравка там. Със сарказъм, уж на шега. С „грижа“, която всъщност е контрол. И с времето… започваш да се губиш. Психическо …